Já nauðsynjalánin ...

Alltaf hefur mig langað í nýjann og flottann bíl þrátt fyrir að ég sé ekki mikill bílakarl.  Fyrir mér hafa bílar verið tæki til að komast frá A til B og svo til C ef maður er heppinn.  Hins vegar viðurkenni ég það fúslega að fara frá A til B með stæl heillar mikið, sérstaklega ef að maður getur keyrt allt stafrófið áhyggjulaus um að druslan stoppi.   En aldrei, aldrei, aldrei dytti mér í hug að taka mér 10 milljón króna lán til að kaupa bíl. Bíl. Nánast sama hversu hagkvæmt lánið hljómi á þeim tíma.  Meginmálið er:  Ef að þú þarft að taka 10 milljónir að láni til að kaupa bíl, þá hefurðu ekki efni á honum og ættir að leita þér af ódýrari bíl.

Svo er lánafyrirtækið óhresst og vill að fólk borgi inn á lánið frekar en að auglýsa svona.  Bíddu, bíddu, síðast þegar ég vissi þá gengu venjulegar lánatökur þannig fyrir sig að maður semdi um að borga einhvern ákveðin greiðslufjölda en ekki að maður borgaði alltaf þegar aukapeningur væri til.

Ég sé alveg fyrir mér samt þegar jakkafataklæddur aðili lánafyrirtækisins rekst á viðskiptavininn á förnum vegi:  "Abbabbabb, bara verið að spreða hérna í bónus ha?  Mjólk, spagetti og fleiri óþarfavörur?? Væri nú ekki gáfulegra að lækka lánið sem þú varst að borga af um þennann tvöþúsundkall???" (ég veit að ég er með of frjótt ímyndunarafl )

Auðvitað er ömurlegt fyrir aumingjans eiganda bílsins að gengi krónunar hækki lánið um allar þessar milljónir en ég get því miður ekki vorkennt honum fyrir að taka svona "spreð"lán eða stöðutáknslán á meðan fjölskyldur horfa fram á dimma tíma með húsnæðin sín eða aðrar lífskjaraskerðandi aðstæður sökum þessa ástands.

Borgað fyrir að yfirtaka lán